Την 1η Νοεμβρίου 2021, ο Αναστάσιος Βέργος επέστρεψε στο Φως όπου ανήκει και στον ελεύθερο Αιθέρα.
Από εκεί τώρα εκπέμπει το πανίσχυρο πνεύμα και την λάμψη του, χωρίς τους περιορισμούς του υλικού πεδίου.
Γεννημένος στην Χίο στις 27 Φεβρουαρίου 1937, τον σημάδεψε η φοίτησή του στο φημισμένο Γυμνάσιο Χίου, ιδρυθέν τω 1792 και η καθημερινή του διατριβή στην έναντι του Γυμνασίου, πλούσια Βιβλιοθήκη του μεγάλου Διδασκάλου του Γένους Αδαμαντίου Κοραή, στην οποία μελετούσε ανελλιπώς. Η Χία καταγωγή του, κοινή με τον Όμηρο και τον Κοραή, προσέδωσε στο πνεύμα του οξύτητα και λάμψη. Πατέρας του ο Δημήτριος Βέργος με καταγωγή από το Πιτυός, μητέρα του η Μαρία Τριπολίτου από την Ομηρούπολη, μέρη και τα δύο, που σημαδεύτηκαν από την παρουσία του μεγαλύτερου ποιητή όλων των εποχών, του Ομήρου.
Το 1952, για λόγους ανωτέρους της θελήσεώς της, η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην Νεάπολη Πειραιώς, όπου ο Αναστάσιος Βέργος τελείωσε το τότε Γυμνάσιο και εισήχθη στην Νομική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου απεφοίτησε το 1965. Έκτοτε και για 50 και πλέον έτη, έως και το 2016, άσκησε το Δικηγορικό Λειτούργημα ως μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιώς, του οποίου παρέμεινε επίτιμο μέλος. Δικηγόρος παλαιάς κοπής, σημάδεψε την εποχή του και το Δικηγορικό Λειτούργημα, το οποίο υπηρέτησε με πίστη και αφοσίωση, πάθος και αυταπάρνηση, πάντα με γνώμονα την Αλήθεια και το Δίκαιο, και την Αγάπη στον Άνθρωπο και στην Ανθρώπινη Αξιοπρέπεια. Οι Δικαστές, οι συνάδελφοί του Δικηγόροι και όλοι οι παράγοντες της Δικαιοσύνης, του έτρεφαν ιδιαίτερη εκτίμηση, κάποιοι δε τον χαρακτήριζαν Λόγιο και Ευπατρίδη. Στο πρόσωπό του ο όρκος των Νομικών βρήκε την ενσάρκωσή του, τον είχε άλλωστε πάντα στο πλάι του. Ποτέ δεν συμβιβάστηκε, αλλά υπερασπίστηκε με δύναμη και μαχητικότητα τις ιδέες και τις αξίες του, μην υποχωρώντας ποτέ στην υπεράσπιση της Αλήθειας, του Δικαίου και της Ανθρώπινης Ελευθερίας και Αξιοπρέπειας. Οι λόγοι και οι πράξεις του χαρακτηρίζονταν από οξυδέρκεια και ευθυκρισία.
Δεινός χρήστης της ελληνίδος φωνής, ουδέποτε εγκατέλειψε την πολυτονική γραφή και την καθαρεύουσα.
Ελεύθερο Πνεύμα ο ίδιος, λάτρευε την Αρχαία Ελληνική Σκέψη, την Αρμονία και το Κάλλος, και είχε εντρυφήσει στην Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, την οποία μελετούσε απαρεγκλίτως από το πρωτότυπο, έως και την τελευταία στιγμή της επίγειας παρουσίας του. Αστείρευτη πηγή γνώσεων, κινητή Εγκυκλοπαίδεια στην κυριολεξία, ήταν σε θέση να απαντήσει σε οποιαδήποτε ερώτηση αφορούσε, ιδίως την Ελληνική Ιστορία σε όλες της τις περιόδους, παραθέτοντας ονόματα και ημερομηνίες.
Με την σύζυγό του Χριστίνα Βέργου, το γένος Λόντου, απέκτησε τέσσερα τέκνα, ήδη διαπρεπείς επιστήμονες: Ο Δημήτριος και ο Φώτιος είναι δικηγόροι Πειραιώς, η Μαρία είναι Πάρεδρος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και η Μαργαρίτα είναι Φιλόλογος. Έχει 7 εγγόνια: Την Άννα, τον Αναστάσιο, τον Νικόλαο, την Χριστίνα, τον Αναστάσιο – Διόνυσο, τον Αριστείδη – Απόλλωνα και τον Αριστοτέλη.
Διετέλεσε ενεργότατο μέλος του Πειραϊκού Συνδέσμου για περισσότερα από 50 έτη, υπήρξε Έφορος Φιλολογικού Τμήματος, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου, Αντιπρόεδρος και Πρόεδρος, και επί πολλά έτη Νομικός Σύμβουλός του, αμισθί. Υπηρέτησε τις ιδέες και τις αξίες του Πειραϊκού Συνδέσμου με απέραντη Αγάπη, Αρετή, Αυταπάρνηση, Πίστη και Αφοσίωση, προσφέροντας ανιδιοτελώς τις νομικές του υπηρεσίες και λαμπρύνοντας με την παρουσία του τις δραστηριότητές του. Οι παρεμβάσεις του σε οποιαδήποτε συγκυρία υπήρξαν καταλυτικές, κατευναστικές, εξισορροπητικές. Για την ανιδιοτελή μακροχρόνια προσφορά του, ο Πειραϊκός Σύνδεσμος τον ανεκήρυξε Μέγα Ευεργέτη.
Η φλόγα, η δύναμη, η μαχητικότητα και το πάθος για τη ζωή δεν τον εγκατέλειψαν ποτέ.
Ο πλούτος του Ανδρός υπήρξε η Αρετή του.
Έως την τελευταία στιγμή παρέμεινε οξυδερκής και με απόλυτη πνευματική διαύγεια.
Ο Πρόεδρος και το Διοικητικό Συμβούλιο του Πειραϊκού Συνδέσμου εκφράζουν τα θερμά τους συλλυπητήρια στην σύζυγο, στα τέκνα, στα εγγόνια και στην ευρύτερη οικογένεια.
ΑΝΔΡΩΝ ΓΑΡ ΕΠΙΦΑΝΩΝ ΠΑΣΑ ΓΗ ΤΑΦΟΣ